Schrijven om te blijven.

Soms zit ik de hele tijd voor een leeg blad te staren. Ik wil schrijven maar de inspiratie ontbreekt. Ik hou van schrijven, of liever van vertellen, over gewone dagelijkse dingen. Dingen die me interesseren of dingen die mij irriteren. Zonder echt een schrijver te willen zijn. De dingen die normale mensen tegen elkaar ‘s avonds in bed zeggen of op de sofa, schrijf ik op. Het is een soort van hobby geworden. Of eerder een noodzaak. En wijze, om de dingen die in mijn hoofd rond tollen en tegen de wanden van mijn hersenpan bonzen uiteindelijk toch op een manier naar buiten te brengen, zo, dat het me oplucht. Wat andere met een knuffel en een zoen weg vagen uit hun ongeruste ziel, vaag ik zelf weg door wat ik dan schrijf te publiceren in een weblog. Het is een soort van open dagboek, op het wereldwijde web. Geen kunst maar therapie.

De decadente roker.

Waarom rook je eigenlijk. Ik stelde mij vroeger zelf de vraag en omdat ik daar na 15jaar nog geen zinnig antwoord op kon vinden ben ik er dan ook maar mee gestopt. Ik weet dat eens je er mee begonnen bent het niet makkelijk is om er terug mee op te houden. Maar waarom een mens dan uiteindelijk in eerste instantie begint met roken. Het begon bij mij denk ik gewoon als een dwaze jeugdzonde. Iedereen in de groep rookte mee en dus kon ik niet achter blijven. Dat vond althans de leider van de groep. Ik vraag me eigenlijk af of hij er later geen spijt van heeft gehad, die gast. T ‘is eigelijk best wel onbegrijpelijk dat een zo intelligente jonge andere zij het minder intelligente , dan toch mentaal minder sterke mede jongere gewoon aanzet tot het plegen van roofbouw op zijn eigen lichaam. Misschien denkt hij daar wel nooit aan terug of is het iets dat hij beschouwd als iets uit een ver en vaag verleden. Een herinnering aan een tijd dat verantwoordelijkheid nog zo iets was waar je je geen zorgen over hoefde te maken, dat deden anderen wel voor jou tot je meerderjarig was. Zolang was het je nog toegelaten om vrij en vrank jeugdzonden te begaan.

Uiteindelijk heb ik wel “zelf” de stap gezet. Ik had wellicht een pint teveel op.(zwak excuus) En in een zwak moment stap ik zomaar van mijn diepste principes af. Neen, er moet meer achter gezeten hebben. Was het een brok bijeen gekoekte frustratie, rebellie tegen de gevestigde waarden in de maatschappij, of de vlucht voor de chaos in mijn hoofd. Was het het begin van zelfbewust stelling nemen in een maatschappij waar tot dan toe alles mij vijandig had aangekeken en dreigde me te vernietigen. Of was het de gelatenheid en het plotse besef dat ik me maar beter kon neerleggen bij het feit dat ik ben wie ik ben, dat het al lang geleden fout liep. Was het fatalisme dat me zo ver dreef. Fatalisme en zelfmedelijden. Of was het gewoon echt de bedoeling er alsnog proberen bij te horen. Die groep jongeren toe te treden waar succes verzekerd is en alles cool is als je maar een sigaret in je mond had. Dat is trendy.

Het zal misschien wel een mengeling van al dat geweest zijn. Toch ben ik blij dat ik niet meer tot het rokend publiek behoor en dat ik me er zelfs mateloos aan erger als ik jongeren zie roken als of dat de normaalste zaak in de wereld is. We zijn toch met zen allen verslaaft. Zelfs de eerste minister rookt er op los. Het feit dat we roken is het bewijs dat ons leven bestaat uit een grote leugen. Maakte vroeger zelf het armste vrouwtje met lichtmis haar panneke warm zo heeft zij nu haar sigaret. Het is zelfs zover gekomen dat mensen liever sigaretten kopen voor zichzelf dan eten voor de kinderen. Het roken weerspiegeld perfect de decadentie van onze maatschappij of eerder van de mensen zelf, van onszelf. Het is eerder onbeleefd iemand te vragen zijn sigaret uit te maken dan te roken terwijl iemand eet. Sigaretten peuken vind je overal en zelfs op het strand. We zijn zelfs te leeg om ze eerst te doven. Dat kinderen er met hun blote voetjes wel eens zouden kunnen in stappen en zich verbranden. Daar staan we zelfs niet bij stil. Ze moeten maar zien waar ze lopen.

En ik, ik nam nog een sigaret en zag het met lede ogen aan. Ik ben blij dat ik er vanaf ben.

De Bank,

We hebben er vaak gezeten, op die bank aan de waterkant. Door de jaren heen was het zelfs een beetje onze bank geworden. De bank van de drie vrienden. Ik, mevrouw en de hond.
Waar de hond vandaan was gekomen weet ik niet. Misschien was die er wel eerst. Uiteindelijk werden we alledrie heel goeie vrienden.. Je weet wel dat soort vrienden dat alles tegen elkaar vertelt, van gebroken hart tot gebroken nagel. Echt alles vertelden we elkaar en de hond, nu ja, die luisterde gewoon mee en lied af en toe een goedkeuren gegrom horen. Als hij maar zijn koekje of zijn bot kreeg. De eeuwige vriendschap.
En op een dag was ze gewoon voorbij. Mevrouw had een man gevonden waar ze mee ging trouwen. In het begin kwam ze nog af en toe langs maar nooit langer da een minuut want thuis wachtte man lief. Uiteindelijk bleven we nog met zijn twee over. Gepraat werd er ook al niet meer. Ik zag me daar al staan praten tegen een hond. Mevrouw bracht oook geen koekjes meer dus uiteindelijk verloor ook de hond alle interesse in de bank.
Onlangs kwam ik nog eens lang onze ouwe plek. De bank was er lang niet meer. In de plaats kwam er een honden toilet. Het deed goed te weten dat tenminste een van ons er baat bij heeft gehad.

Waar dient het eigenlijk toe

Welsprekendheid is een gave die door schrijvers en dichters tot de kunst is verheven.
Zij toont ons tevens dat de uitgebreidheid van onze Nederlandse taal niet hoeft onder te doen voor het Engels of Frans. De uitgebreidheid van onze taal en vooral de rijkdom aan synoniemen heeft slechts een groot doel. Duidelijkheid!
Sommigen blijken dat echter niet te begrijpen wat dan uiteindelijk tot wangebruik leidt.
Zo is het een gewoonte voor sommigen om vooral uit het Latijn overgenomen woorden te gebruiken. Ze klinken iets geleerder en zouden de gebruiker als dusdanig laten overkomen bij zijn toehoorders. (Ik snap zelf amper nog wat ik schrijf maar het is noodzakelijk) Ze gaan echter helemaal voorbij aan het feitelijke doel van onze taal en zijn vele facetten. De taal is er om de communicatie tussen mensen te vereenvoudigen. De vele synoniemen, ook de uit het Latijn overgenomen woorden, zijn er dan weer om de verschillende nuances binnen onze taal en onze leefwereld te benadrukken en in het juiste verband te plaatsen. Het juiste gebruik van die synoniemen is dus erg belangrijk om een boodschap juist te formuleren.
(een voorbeeld : blij en vrolijk zijn synoniemen maar toch is het niet altijd mogelijk het een door het andere te vervangen)
We moeten bij onze woordkeuze dus met meer rekening houden dan met het feit of ze al dan niet intelligent klinken in de oren van een ander. We moeten steeds in het oog houden dat de zinbouw of de context, soms het lyrische, niet verloren gaat door verkeerd gebruik.
We moeten dus samen streven naar een juist gebruik van onze taal en dit met slechts een doel, duidelijkheid.
Derhalve is het dus totaal onzinnig, neen zelfs verkeerd, te denken dat het overmatig gebruik van Latijnse al dan niet geleerd klinkende woorden een teken is van intelligentie. In tegendeel het is een vorm van ijdelheid en ijdelheid is , zonder dat je het er direct kan door vervangen, een synoniem van domheid. ( de respectievelijke aap en zijn ring)
Eenvoud siert de mens en de kunst om ingewikkelde stof tot eenvoudige verstaanbare woorden te herlijden zonder daarbij de context uit het oog te verliezen is wel een blijk van intelligentie.
Tenslotte is het niet mijn bedoeling om iemand te beledigen of voor het hoofd te slaan.
Integendeel, ik wil het opnemen voor zij die de taal iets minder machtig zijn. Zij die elke dag en als het moet telkens weer op nieuw proberen. Al heeft het soms weinig zin. De gewone man uit de straat met zijn top acacia en zijn secletten van dinosauren.

J. E. M.

Wat we ook doen, welk middeltje, theetje,zalfje, we ook gebruiken. Op een dag haalt de dood ons, of we nu mooi of lelijk zijn. Wat baat het dus, we staan uiteindelijk niet met onze bult of vlek maar met onze ziel voor de schepper. Die kijkt niet naar een stel kromme poten tenzij ze van den Duvel zelve komen. Die krijgt direct een shop onder zijn kont. Nee, bij ons zal het anders gaan. Vroom zullen wij onze hoofden buigen en de heer danken voor zijn goedhartigheid, terwijl heel de hemel vol barmhartigen in lachen uitbarst en den Duvel een scheet laat en over zijn nog steeds pijnlijke achterste wrijft. Uiteindelijk zullen Goed en den Duvel voor ons pleiten. Sommigen zullen in tranen uitbarsten en anderen in woede. Enkelen onderons zullen zwijgen en alles ondergaan. De schuldigen, zij die weten wat ze fout hebben gedaan en weten dat het geen zin heeft te ontkennen of te doen alsof. Tot wie van hen zal jij behoren. Heb jij al eens nagedacht over je eigen ziel. Het heeft geen nut te zeggen dat je niet geloof want ik heb je al menigmaal horen vloeken en wie vloekt gelooft. Het zou voor ieder van ons niet slecht zijn om eens in de spiegel van onze eigen ziel te kijken. We zullen dan, hoe schoon wij ook zijn, ontdekken dat de schoonheid vanbinnen uit komt. Of het dan uiteindelijk iets opbrengt hangt af van onszelf. Er is karakter nodig om je eigen gebreken te willen zien en lef om er iets aan te doen maar eerst en vooral hebben we de wil nodig om in de spiegel van onze eigen ziel te kijken en niet in de spiegel der dwaasheid van Elkerlik...

Toen ik op een nacht naar huis liep, voelde ik me eenzaam.
Raar dacht ik, zou de maan zich ook eenzaam voelen?
Maan! He daar! Maan!!
Maar de maan antwoordde niet.
Misschien moet ik hard gaan roepen.
Maan!!! Nog steeds geen antwoord.
Misschien is ze helemaal niet eenzaam
en heeft ze het veel te druk met al die vele mooie sterren, dacht ik.
Of misschien staan er buiten mij noch evenveel mensen als er sterren zijn, eenzaam te roepen naar de maan.
Ik voelde mij plots helemaal niet eenzaam meer.
Ik kreeg plots het gezelschap van duizenden andere eenzame mensen.
Sinds die dag voel ik me steeds wat minder eenzaam als ik naar de sterren en de maan kijk...

Ga naar de zon en vraag haar wat warmte,
Ga naar de maan en vraag haar wat licht,
Ga naar de sterren en vraag hen een lied,
Kom dan bij mij en vergeet je verdried.

(Jeroen Van Damme, alle rechten voorbehouden)

Dag (1995)

Dag
Zei de vlieg
Mijn hele leven
Zei de ander
Een eendagsvlieg

(Jeroen Van Damme, alle rechten voorbehouden)

De schrijver (1997)

De schrijver schreef een lied dat hij daarna zong voor publiek.
En iedereen die vond het mooi want het was prachtige muziek.
De woorden waren ze vergeten, ze begrepen de schrijver niet.
De essentie ging verloren, wat bleef was leegte en verdriet.
Hij ging dan maar teleurgesteld die avond eenzaam weer naar huis.
Onderweg klonk geen applaus, hij hoorde slechts het geruis,
Van de bomen en het gras en in de verte van de trein.
En dacht wat is het toch beroerd om een artiest te zijn .
Hij kroop thuis moe onder de wol en plots bleven de woorden komen.
Hij nam heel snel pen en papier en schreef een lied over gras en bomen.

(Jeroen Van Damme, alle rechten voorbehouden)

“Leve het leven het maakt ons tot schroot
En aan het eind gaan we toch allen dood” (1997)

Sta op luie slaper, de dag is weer daar
’t Is tijd om te leven, sta op geen gemaar
Ga lopen en voel de wind door je haren
Maar haast je want straks dan gaat hij bedaren
En roep of zing en dans in het rond
En denk vandaag ben ik weer gezond
Leve het leven het maakt ons tot schroot
En aan het eind gaan we toch allen dood

Sta op luie slaper het leven wacht
Stap er in en zorg dat je elke dag lacht
Het is ons gegeven om dingen te doen
Om vooruit te kijken en te denken aan toen
Om elkaar vast te houden, dat maakt ons warm
Gezond ben ik weer, niet rijk of arm
Leve het leven het maakt ons tot schroot
En aan het eind gaan we toch allen dood

Sta op luie slaper weer een nieuwe dag
Dit je op je eigen ritme leven mag
Met lopen of kruipen met zang of gekreun
Met elkaar vasthouden of gesteun
Sta op voor het leven het gaat snel voorbij
En denk vandaag maak je me weer eens blij
Leve het leven het maakt ons tot schroot
En aan het eind gaan we toch allen dood

(Jeroen Van Damme, alle rechten voorbehouden)

Voorjaarsstorm. (1997)

Gehuil en gegier en het slaan van een deur.
Ik wordt wakker en ruik eerst de zoete zachte geur van slaap.
En denk, arme stakker, ik wordt oud. Ik draai me om.
Wil verder slapen maar een stem roept, kom!
De dag is lang bezig en mooi om te ontwaken.
Een slaande trom van jouw woorden gisteren.
Ik zit recht in bed en kijk door de ruit.
Ik hoop dat ik het vandaag weer red.
Als ik nu niet opsta dan waai ik eruit.

(Jeroen Van Damme, alle rechten voorbehouden)

Al is de leugen nog zo fel, de waarheid achterhaalt ze wel.
Ondanks deze wijze uitspraak wordt er nog steeds met volle overgave gelogen. Of zulle we zeggen wordt nog steeds de waarheid aangepast. Zo is er heden ten dagen maar weinig verschil tussen 1 pint en 1 bak bier en kan je heden ten dagen voor een vrij goedkope prijs een Compaq Bell kopen. Over het nut en onnut van zulke waanzinnig belachelijke leugens kan je uren discuteren. Toch laten we ons allemaal wel eens verleiden tot zo zo een leugentje van bestwil. Is het omdat we onze ware tekortkomingen willen verdoezelen of is het omdat we ons intelligenter willen voor doen dan we uiteindelijk zijn. Het is een menselijke gewoonte. Een van die weinige overblijfselen van het oorspronkelijke oerinstinct. Een onderdeel van onze drang naar leiderschap. De wet van de sterkte die ons uiteindelijk tot heerser van de meute maakt en recht geeft op het copuleren met alle wijfjes binnen de groep. Ik kan derhalve slechts tot een besluit komen. Wie het hardste kan liegen maakt het meeste kans om sex te hebben. Pinnokio!! Sjansjaar!!!

Eigenlijk is het best wel leuk zo een blogspot. Je kan er naar hartelust zagen en kreften zoveel je wil, niemand hoort of ziet wat, ten zij hij/zij de moeite neemt om verder te lezen om vervolgens via e-mail te reageren en te zeggen dat je groot gelijk hebt of gewoonweg een stomme idioot bent. Zo kom je nog eens te weten of er eigenlijk wel iemand intresse heeft in wat je denkt. Verder ziet het er allemaal heel netjes en gezellig uit. Er is me echter nog altijd een ding niet duidelijk. Waarom zetten ze Links, rechts op mijn blogspot???
hihihi ...

Soms begrijp ik niet goed waar men in de media en de politiek allemaal mee bezig is. Neem nu de geduchte Tabakswet. Reclame binnen de sport en zeker bij grote evenementen is soms van primordiaal belang. Dat hebben de tabaksproducenten natuurlijk geweten. Roken mag dan niet gezond zijn, sporten is dat wel, alhoewel autosport net als biljart, vogelpik, voetbal en bowling al voor meer zere ellebogen heeft gezorgd dan voor gezonde mensen. Toch zijn deze sporten ontzetten belangrijk binnen onze omgangscultuur. Ze zorgen voor werkgelegenheid en vrije tijdsbesteding. Aan de andere kant is de sponsor van onze ploeg of ons favoriete team wel de veroorzaker van kanker. Voor roken kies je zelf en al wie dit ontkend is mijns inziens een dikke idioot. Het is waar dat er iets aan moet gedaan worden maar ik stel mij dan ook de vraag hoe. De regering weet het duidelijk ook niet. Er is in mijn ogen eigenlijk maar een oplossing en dat is het karakter of de mentaliteit van de mensen veranderen en dat kan niet want zoiets betekend dus afschaffing van de wet op zelfbeschikking en vrije meningsuiting. Dit betekent dus dictatuur. Je kan het gewoonweg ook gaan verbieden. Verbied de reclame op tabak. De producenten hebben namelijk zelf met een studie aangetoond dat reclame niet aanzet tot het roken zelf dus malen zij er normaal dan ook niet om dat deze gewoon verdwijnt. Of toch.. jawel zij willen kost wat kost hun reclame. Waarom? Er wordt toch niet meer gerookt door die reclame. Dit wat tabak betreft, schakelen we over naar de alcohol problematiek. De Belg en zijn pint, ze zijn onafscheidelijk. En daar elke Belg een auto heeft moet hij daarmee naar huis zien te raken na het drinken van menig pinten in zijn stamcafé. We zijn dan een gevaar op de weg, niet alleen voor ons zelf maar ook voor alle andere al dan niet dronken mede chauffeurs en weggebruikers. Er vallen elk jaar teveel verkeersdoden en elke dode veroorzaakt door een dronken chauffeur is er een te veel. Daar moet dringend iets aan gedaan worden We moeten alweer de mentaliteit van de mens aan pakken. Dat is al zo moeilijk niet om zegens onbegonnen werk. Mentaliteit is beïnvloedbaar door personen en jawel reclame. En dan stel ik vast dat onze jongens van het nationaal elftal gesponsord worden door ons favoriete bier merk en de Belgische competitie de naam Jupiler ligue heeft gekregen. Ga er maar eens goed bij zitten met een frisse pint voor de tv in je stam café en rij daar na stomdronken naar huis het geeft niet je komt er vanzelf want je huis is waar je Stella staat…
???

Hoog geëerd publiek,
Vandaag zou ik best tien jaar getrouwd kunnen zijn maar dat is niet zo. Ondanks alle vooraf beloofde cadeaus blijf ik halsstarrig ongetrouwd. Niet omdat ik niet wil, maar eerder omdat je daarvoor met twee moet zijn. Als single grijp ik daar dus ook weer naast. Erg? Eigenlijk valt het best mee. Je ziet je vroegere vrienden wel eens samen gelukkig zijn en moet een enorm gevoel zijn als zoon lief met een goed rapport naar huis komt of de kleinste bij ma en pa op een zondag morgen onder de lakens kruipt. En hoe heerlijk is het om samen lekker in de zetel naar het meest idiote programma te kijken, je herinnerd je er toch niets van, want het enige waar je oog of moet ik zeggen voel voor hebt is haar warmte.
Warmte, dat is het enige wat ik mis, warmte, niet uit een kachel of water maar uit een warm mooi en lief lichaam. Zonder die warmte kan een mens toch niet leven? Ik moet wel..
Erg..

Van de vroegen doen en ploegen..
Deze week de vroeg ploeg. Dat er mensen zijn die dat heel hun leven lang willen doen dat begrijp ik niet. O. K. Als je om 2 uur gedaan hebt met werken en thuis komt dan heb je nog een hele dag om vanalles en nog wat te doen. Das waar maar ik ben na zo' n vroege ploeg gewoon uitgeput, en ik niet alleen maar met mij ook al mijn collegas. Gelukkig duurt het maar 5 dagen en is er daarna weer het weekend en twee weken lang een andere shift. Al hebben die andere shifen ook hun nadelen. Met de late ploeg slaap ik meestal lang uit en heb ik dus eigenlijk niets aan mijn dag. Op het fijt na dat ik dan natuurlijk fit en monter aan mijn shift kan beginnen. De nacht heeft dan weer de moeilijkheid dat je overdag moet slapen terwijl iedere normale mens leeft, werkt en veel lawaai maakt. Als je na zo 'n week night shiften het weekend in gaat slaat je bio-klok compleet tilt en komt er van slapen ook al niet veel in huis met als resultaat dat je dood moe de maandag daarop.. Jawel, weer de vroege op moet. Zucht, t' is toch een leven niet waar, die ploegen. Eigenlijk kan ik het heel goed begrijpen dat er mensen zijn die dat heel hun leven willen doen.

Zondag vandaag, vanavond ga ik zoals elke zonfdagavond eens lekker eten in het restaurantje in mijn tuin. Een restaurant in je tuin zal je nu wel denken. Ja ik ben een van die gelukkige kwieten die een restaurant cafee in zij tuin heeft en laat mij toe u te zeggen dat niks gemakkelijker is. Je moet ook maar eens af komen. Het eten is er overheerlijk.
O ja laat ik mij even voorstellen, ik ben Jeroen, aangenaam, of niet, nu ja je doet maar. Ik ben 30 jaar al geloof ik dat zelf niet echt. Wil je meer weten over wie ik ben en wat ik doe. blijf dan zeker langs komen. Of kom eens langs op mijn site.

Chimbalongo