Blind,

Op een dag kwam god van zijn hoge troon
en begaf zich weer onder de mensen.
Hij vroeg hen naar hun levens doel,
hun streven en hun wensen.
De ene wenste veel goud en geld
en de andere wenste macht.
Maar niemand was er nog die
in zijn wensens aan de vrede dacht.
Teleurgesteld en slechtgezind
vroeg hij het tenslotte aan een kind.

Geef mij 2 nieuwe ogen God,
zei het want ik ben blind.
En geef me dan een regenbog,
en hele dagen zon,
en elke avond
voor het slapen gaan een fruitbonbon.
Toen vroeg God het kind,
wil je geen vrede wensen.
Het kind zei, dat kan enkel
zonder de grote mensen.

Dat is het, dacht god,
dat er aan de schepping niet deugd,
De mens was beter af geweest
met de eeuwige jeugd.

Les Préludes - Franz List
We bevinden ons samen op een heuvel
Hand in hand beginnen we de grone helling af te rennen
Achter ons grote donkere wolken
Het begint te regenen.
We worden nat, maar dat geeft niet, we worden samen nat
Ik laat me vallen in het gras
Jij laat je vallen in het gras
We rollen verder de natte heuvel af
Ik vind het fijn bij jou
We komen tot stilstand in elkaars armen
Ik geef je een kus en het stopt met regenen
De zon daalt zachtjes achter de heuvel
We staan weer recht
Ik neem jouw hand en we rennen weer de heuvel op
De zon tegemoet
We proberen ze in te halen maar ze zakt als maar dieper
Als de zon weg is voel ik me niet allleen
Nu ben jij mij licht en ik ken vreugde..


(Waarover LES PRELUDES van Franz List gaat weet ik niet. Dit is geen gedicht maar dit is wat er spontaan in me op kwam toen ik naar het stuk luisterde en men ogen sloot. Dit is mijn Les Préludes experiance)

Gehuil en gegier, het slaan van een deur .
Ik word wakker en ruik eerst de zoete geur van slaap
en denk - arme stakker ik word oud.
Ik draai me om en wil verder slapen.
Een stem roept - kom, de dag is lang bezig en mooi om 't ontwaken.
Een slaande trom, van jouw woorden gisteren.
Ik zit rechtop in bed en kijk door de ruit.
Ik hoop dat ik het vandaag weer red.
Als ik nu niet opsta dan waai ik er uit.