Jean Luc Dehaene is niet meer. Wat niemand voor mogelijk hield is gebeurd. De rots waarop België zijn voortbestaan heeft gebouwd is van ons heen gegaan. Met Jean -Luc Dehaene neemt België ook afscheid van een generatie. De generatie die politiek nog binnen de muren van het parlement de kamer of het stadhuis voerde. Een generatie die media schuwde en de beslissingen kon nemen die moesten genomen worden zonder dat de wakkere burger daarvan langer dan nodig wakker hoefde van te liggen. Zijn kordate "geen commentaar" is in ons aller geheugen gegrift. laat ons één van België's beste crisis Managers niet zoals zo vaak herinneren door zijn laatste en enige bekende mislukte opdracht, een zinkend schip redden waar zelfs de ratten al van boord waren. Laat ons hem vooral herinneren als een groot man die ondanks alles steeds mens tussen de mensen bleef. En man met een gulle Vlaamse lach.
Een van de mooiste momenten die mij aan Jean-Luc Dehaene herinnert is ooit in mijn scoutstijd zijn deelname aan Herfstontmoeting
(1). Ik leerde hem daar kennen als de Scouts Leider die nog steeds indruk maakte op ons, jonge mensen, en ons nog altijd kon inspireren. Die mooie dag waar hij plots onaangekondigd op het podium verscheen in Uniform zal mij hem blijven herinneren als een Leider voor zijn Scouts en een vader voor zijn gezin, Vlaanderen, Belgie en de Wereld.
Met Jean -Luc Dehaene stierf het laatste echte Belgische trekpaard.
Rust Vredig Totemloze Tummie
(2).
(1) Herfstontmoeting is een jaarlijkse bijeenkomst van Scouts- en Gidsenleiding. Elk jaar kunnen ze daar een heel weekend deelnemen aan workshops rond jeugd- en scoutswerking in de ruimste zin van het woord en wordt het jaarthema voorgesteld.
(2) Dat zijn 2 bakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten