Anneleentje

Het was December, putje winter
Toen ik besloot om te gaan rennen
Maar dat rennen viel me tegen
Geen fisiek dus ook geen zegen
't Is bij wandelen gebleven
Door het koude winterland
Ineens kwam daar uit het niets
Anneleentje op haar fietst
En werd het lente in men hart
Ik rende naar de horizon
Over een veld van duizend bloemen
Tot ik mijn naam hoorde vernoemen
Plots stond ik weer in December
Nooit zou ik hebben gedacht
Dat zelfs het bijten van de wind
Vervaagt door de stem van een kind
Dat gewoon goeie morgen zegt
En daarna snel de hoek om fietst
Ik ben met de lente in mijn hart
Die dag een nieuw leven gestart
Mijn hoofd was plots weer vol iedeën
En mijn hart vol nieuwe hoop
Zomaar zonder wikken wegen
Van een kind terug gekregen.