Niemand denkt nog aan die kleine levens dingen
Niemand weet waarom ze er eigenlijk zijn
Dat kleine beeldje op de schouw of de stikker op mijn tas
Ach ik weet zelf niet meer waarom dat eigenlijk was

Waarom kerfde ik haar naam nog in die boomstam
En scheen de zon toen nog zo mooi op haar gezicht
Ik wis toen echt dat dat bleef duren ver tot in de eeuwigheid
Twee weken later liep ik met en andere meid

Waarom lach je als ik streel over je haren
Waarom huil je bij zo een idiote film
Waarom kan je uren luisteren naar dat ene lied van Brell
Ik denk soms, als je ’t een keer hoort dan weet je ’t wel

Waarom zeggen mannen soms zo een domme dingen
Is het waar dat geen van ons het kleine ziet?
We zien soms enkel dikke borsten en een o zo lekkere kont
Wat heeft ze lange benen wat is ze mooi blond.

Waarom kunnen vrouwen zo verschrikkelijk zagen
Zo hard soms dat er elke man nog gek van wordt
Het gaat soms om zo een kleine dingen dat je er het nut niet eens van ziet
En zeg je foert dan doe je hen verdriet

Waarom blijf ik in hemelsnaam zo van je houden
En waarom zeg jij elke morgen weer dag schat.
Ach, het zijn die kleine dingen die je soms niet eens meer ziet
Een beeldje of een dwaze stikker of een lied..