..Engeland is gesloten de sleutel is gebroken..
Of hoe ervaar ik mijn bedrijfsexcursie naar Engeland, zonder het zelf te organiseren.
Vanuit mijn verleden als scout streef ik steeds naar een goeie organisatie als het op reizen aankomt. Gaat het nu over een familie uitstap, een dagje naar zee, de wereldreis of de weg heen en terug naar het ALM. Organisatie en voorbereiding zorgen er voor dat deze leuke tijd of noodzakelijke kwaad een comfortabel verloop hebben en ons niet voor verassingen laat komen te staan.
Als je dan plots niet zelf de touwtjes in handen hebt en je weet zelfs niet eens wie dan wel, dan is dit natuurlijk al van weken op voorhand een bron van ergernis en stres. Avontuurlijk is het echter wel maar helaas gaan wij dit keer niet op avontuur maar op studie-reis.
En waarheen gaat de reis dan wel Sir? Tja naar onze Vestiging in Desborough. Fijn maar! Kan iemand ons zeggen hoe. Na lang zoeken en veel wilde verhalen kom ik er plots achter dat men het ons feitelijke vergeten zeggen was. We vertrekken te Lille naar London en zo met aldaar geregelde tickets met den ijzeren weg naar MH waar RG ons naar het Hotel brengt. Tja! Eindelijk, zo moeilijk was dat blijkbaar niet. Het uur van vertrek is duidelijk en we weten ongeveer waar de reis heen gaat. Alleen is dat "ongeveer" voor de achterblijvende "moeder de vrouw en de koters" niet voldoende. Ze wil weten of man lief een deftig dak boven zijn hoofd heeft en of dit ook extra kosten met zich mee brengen zal. Haar huishoudelijke begroting dient natuurlijk ook in evenwicht te zijn.
Nog iets meer mailverkeer brengt ons 6 dagen voor vertrek van expeditie 1 nog wat meer info.
Eigen veiligheid schoenen als ook werkkleding zijn indien nodig voorhanden maar we nemen deze omreden van comfort beter zelf mee. Begrijpelijk.
In totaal mag je max 30 kg bagage mee sleuren en onze organisator laat weten dat ook wapens nog altijd verboden zijn. Men ziet ons Dietse verleden blijkbaar nog steeds als een bedreiging over 't water. Of heeft Frans er iets mee te maken.
Dat er op iedere kamer WLan of Wifi is op het logement vermoed men. Maar welk logement en hoe. 1 persoons kamers of groeps kamers. Ik vermoed echter dat men ons na een hele dag studie samen, wel de privacy van elk zen eigen kamer zal geven. Maar allee 't zijn weer vermoedens.
Een zekerheid is: "We are Belgians on a mission" en na die missie hebben we honger en dors, alweer dank zij onze Bourgondische afkomst.
We hebben dus een minimum aan plaatselijke Valuta nodig. Zoals eerder gezegd beslist moeder de vrouw over het ministerie van financiën en zal dat dus bij een minimum blijven.
Een vermoedelijk 100 Britse Pond Sterling zal wel volstaan zeker. We gaan tenslotte niet op vakantie en eten en drinken wordt naar ik vermoed door onze Baas voldoende aangereikt onder de vorm van een vol Pension. Er zijn nog een heleboel vragen die moeten worden beantwoord. Maar de meest belangrijke blijft, wat gaan wij daar eigenlijk doen? Opleiding volgen is namelijk een heel vage omschrijvingen en naargelang de specificatie heeft zij ook haar benodigdheden. Welke zijn die?
De zoektocht naar antwoorden op al mijn en mijn collega's vragen is dus nog niet voorbij maar zoals ik reeds heb ondervonden is meestal alles een dag voor het vertrek wel duidelijk. Nog 5 dagen dus.
Ik moet toegeven dat deze studiereis een prachtige kans is voor ieder van ons om eens ervaringen uit te wisselen met collega's uit een ander land. Ik hoop dat daar de taal geen spelbreker zal zijn maar ik beloof dat ik mijn niet onaardige kennis van het Engels, door anderen ook al eens Amerikaanders genoemd, zal aanwenden om alles voor iedereen zo duidelijk mogelijk te maken.
Tenslotte nog dit. Vermoedelijk weet ieders Madam graag wanneer haren halven trouwboek terug thuis zal zijn. Daar het vervoer via Europees spoor georganiseerd is begrijp ik dat men ons daar onmogelijk een antwoord op kan geven. Zet de patatjes maar op de stoof schat. Desnoods wordt het een zakje frietes van bij den Dennis. Ik bel wel even als we terug op de stevige zware Vlaamsche gesaneerde bodem staan en dan breng ik wel iets mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten