De schrijver (1997)

De schrijver schreef een lied dat hij daarna zong voor publiek.
En iedereen die vond het mooi want het was prachtige muziek.
De woorden waren ze vergeten, ze begrepen de schrijver niet.
De essentie ging verloren, wat bleef was leegte en verdriet.
Hij ging dan maar teleurgesteld die avond eenzaam weer naar huis.
Onderweg klonk geen applaus, hij hoorde slechts het geruis,
Van de bomen en het gras en in de verte van de trein.
En dacht wat is het toch beroerd om een artiest te zijn .
Hij kroop thuis moe onder de wol en plots bleven de woorden komen.
Hij nam heel snel pen en papier en schreef een lied over gras en bomen.

(Jeroen Van Damme, alle rechten voorbehouden)