Hoog geëerd publiek,
Vandaag zou ik best tien jaar getrouwd kunnen zijn maar dat is niet zo. Ondanks alle vooraf beloofde cadeaus blijf ik halsstarrig ongetrouwd. Niet omdat ik niet wil, maar eerder omdat je daarvoor met twee moet zijn. Als single grijp ik daar dus ook weer naast. Erg? Eigenlijk valt het best mee. Je ziet je vroegere vrienden wel eens samen gelukkig zijn en moet een enorm gevoel zijn als zoon lief met een goed rapport naar huis komt of de kleinste bij ma en pa op een zondag morgen onder de lakens kruipt. En hoe heerlijk is het om samen lekker in de zetel naar het meest idiote programma te kijken, je herinnerd je er toch niets van, want het enige waar je oog of moet ik zeggen voel voor hebt is haar warmte.
Warmte, dat is het enige wat ik mis, warmte, niet uit een kachel of water maar uit een warm mooi en lief lichaam. Zonder die warmte kan een mens toch niet leven? Ik moet wel..
Erg..