“Leve het leven het maakt ons tot schroot
En aan het eind gaan we toch allen dood” (1997)

Sta op luie slaper, de dag is weer daar
’t Is tijd om te leven, sta op geen gemaar
Ga lopen en voel de wind door je haren
Maar haast je want straks dan gaat hij bedaren
En roep of zing en dans in het rond
En denk vandaag ben ik weer gezond
Leve het leven het maakt ons tot schroot
En aan het eind gaan we toch allen dood

Sta op luie slaper het leven wacht
Stap er in en zorg dat je elke dag lacht
Het is ons gegeven om dingen te doen
Om vooruit te kijken en te denken aan toen
Om elkaar vast te houden, dat maakt ons warm
Gezond ben ik weer, niet rijk of arm
Leve het leven het maakt ons tot schroot
En aan het eind gaan we toch allen dood

Sta op luie slaper weer een nieuwe dag
Dit je op je eigen ritme leven mag
Met lopen of kruipen met zang of gekreun
Met elkaar vasthouden of gesteun
Sta op voor het leven het gaat snel voorbij
En denk vandaag maak je me weer eens blij
Leve het leven het maakt ons tot schroot
En aan het eind gaan we toch allen dood

(Jeroen Van Damme, alle rechten voorbehouden)